Ανάλυση της πρότασης
Η σύγχρονη εικόνα του ελληνικού αστικού τοπίου των μεγαλουπόλεων, χαρακτηρίζεται συνήθως από την απουσία ποιοτικού δημόσιου χώρου, με καλές συνδέσεις και μεταβάσεις μεταξύ ιδωτικού-δημόσιου, ο οποίος να μπορεί να ενεργοποιήσει την έννοια της κοινότητας μέσα από την πραγμάτωση συμμετοχικών διαδικασιών διαφορετικού τύπου και μεγέθους σε αυτόν, ανάλογα με το βαθμό ιδιωτικότητας του χώρου.
Ο δημόσιος χώρος υποσκελίζεται και υποβαθμίζεται απ’ την ανάπτυξη του ιδιωτικού, ενώ η δημόσια ζωή λαμβάνει συχνά χώρα σε χώρους οικονομικών συναλλαγών.
Με στόχο να δώσουμε κίνητρα για την ενεργοποίηση της έννοιας της κοινότητας σε δημόσιο χώρο διαφορετικών επιπέδων ιδιωτικότητας, αποφασίζουμε να χρησιμοποιήσουμε ως βάση του σχεδιασμού μας, το οικοδομικό τετράγωνο (διαστάσεων 58*78 τ.μ.) με ορισμένες εναλλακτικές επιλογές όσον αφορά τους τύπους κτιρίων, έτσι ώστε αυτή η καθιερωμένη μορφή που έχει δημιουργήσει συχνά αδιάφορα ή και αρνητικά περιβάλλοντα, να είναι το μέσο που θα μας οδηγήσει στην επίτευξη του στόχου μας.
Γι’ αυτό, χρησιμοποιούμε τη μέθοδο της αλληλοεπικάλυψης των οικοδομικών τετραγώνων (σε καθεμια απ’τις έξι γειτονιές που δημιουργούνται) για τη δημιουργία κοινών περιοχών σε αυτά, στις οποίες δίνεται μία νέα αξία μέσω της ένωσης των περιοχών αυτών για το σχηματισμό μιας ημιδημόσιας διαδρομής μεταξύ των κοινόχρηστων ιδιωτικών χώρων των οικοδομικών τετραγώνων.
Ανάλυση μεθόδου αλληλοεπικάλυψης
Αλληλοεπικάλυψη «Γ» με «Γ».
Σε κάθε οικοδομικό τετράγωνο αφήνουμε ένα νοητό «Γ» πλάτους 8μ., το οποίο όταν αλληλοεπικαλύπτεται με άλλο «Γ», έστω και μερικώς, δηλαδή έστω και αν δεν ταυτίζονται, τότε ακολουθεί ενεργοποίηση ολόκληρων των περιοχών «Γ» και μετατροπή τους σε deck το οποίο έχει φάρδος που κυμαίνεται στα 8μ. (δε χρειάζεται να είναι ακριβώς 8μ. το αποτέλεσμα) και δημιουργεί προσβάσεις από τον πεζόδρομο.
Άλλου τύπου αλληλοεπικαλύψεις.
Θέτουμε ακόμη ένα σύνολο κανόνων με βάση τους οποίους δίνουμε προτεραιότητα σε κάποιες ποιότητες χώρων έναντι άλλων, όταν έχουμε αλληλοεπικάλυψη.
· Έτσι, όταν προκύπτει αλληλοεπικάλυψη κτιριακού όγκου με κτιριακό όγκο συνδυάζονται σε έναν ενιαίο όγκο,
· όταν έχουμε κτιριακό όγκο με μη δομημένο χώρο τετραγώνου (που δεν ανήκει στο “Γ”), τότε υπερισχύει ο όγκος,
· όταν τμήμα του “Γ” τέμνει εγκάρσια τον όγκο, τότε ανοίγουμε στοά.
· όταν αλληλοεπικαλύπτονται μη δομημένες επιφάνειες του οικοδομικού τετραγώνου (που δεν ανήκουν στο “Γ”), τότε δημιουργείται επιφάνεια deck, η οποία μπορεί να έχει οποιεσδήποτε διαστάσεις και ταυτίζεται με την επικαλυπτόμενη περιοχή.
· και τέλος οι περιοχές οι οποίες μετά τη διαδικασία της αλληλοεπικάλυψης παραμένουν τελείως ακάλυπτες, αξιοποιούνται για τη δημιουργία χώρων στάσης επιπέδου γειτονιάς, όπως μια παιδική χαρά ή μια μικρή πλατεία.
Έτσι μέχρι στιγμής έχουμε τις εξής διαβαθμίσεις ιδιωτικότητας:
· Τους παράλληλους στο ρέμα δρόμους, όπου αυτός κοντά στο ρέμα είναι διπλής κατεύθυνσης, ενώ ο άλλος μονής και εξάγει από τον οικισμό. Τον πεζόδρομο ο οποίος χωρίζει (και ενώνει) τις γειτονιές, τα woonerf τα οποία ταυτίζονται με τμήματα του πεζόδρομου και εισάγουν τα μηχανοκίνητα μέσα στον οικισμό, τον παράλληλο στο ρέμα περίπατο, για πεζούς και ποδήλατα, ο οποίος συνδέεται στο άνω τμήμα του με τον πεζόδρομο και τα πάρκα στα δύο στενά μέτωπα του οικισμού και αυτά στις άκρες των άλλων δύο πλευρών.
· Την ημιδημόσια διαδρομή (deck), η οποία αναπτύσσεται σε καθεμιά από τις γειτονιές, με διαφορετικού τύπου σημεία στάσης, τα οποία μπορεί να είναι νησίδες καλλιέργειας, για τη συντήρηση και την αξιοποίηση των οποίων είναι υπεύθυνοι οι κάτοικοι της αντίστοιχης γειτονιάς, παιδική χαρά, μικρή πλατεία,…
· Τους ιδιωτικούς-κοινόχρηστους χώρους των οικοδομικών τετραγώνων.
· Τις κατοικίες.
Η συμβολή του πρασίνου
Το δημόσιο πράσινο εισάγεται στον οικισμό από τα όριά του και έχει σταθερή κατεύθυνση παράλληλη στη λεωφόρο Γεωργικής Σχολής. Χαρακτηριστικό του είναι ότι «ξεθωριάζει» σταδιακά καθώς έρχεται σε επαφή με το δομημένο (δεν έχει αυστηρά-σαφή όρια, γεγονός που προετοιμάζει τη μετάβαση και προκηρύσσει τη φύση των περιοχών στις οποίες εξασφαλίζει πρόσβαση) και ενίοτε εξαφανίζεται και επανεμφανίζεται σε άλλα σημεία,καταφέρνοντας να συνυπάρχει με αυτό. Καθώς περνάει από τον ένα βαθμό ιδιωτικότητας στον άλλο αλλάζει το είδος, αλλά και η μορφή της βλάστησης.
· Έτσι, στο δημόσιο πράσινο διατηρούμε την υπάρχουσα αξιόλογη βλάστηση και την ενισχύουμε με δέντρα, και θάμνους, ενώ εντοπίζεται και αυτοφυής βλάστηση.
· Στις γειτονιές το πράσινο, πέρα απ’ το ότι μπορεί να γίνει μια παιδική χαρά, ένα μικρό πάρκο-πλατεία, ή οτιδήποτε άλλο, λειτουργεί και ως το στοιχείο που διαχωρίζει τον ημιδημόσιο χώρο από το ιδιωτικό-κοινόχρηστο των τετραγώνων. Τα τμήματά του που βρίσκονται επί του deckχρησιμοποιούνται για καλλιέργειες βλάστησης, την οποία αξιοποιούν και συντηρούν οι κάτοικοι,
· ενώ καθώς εισέρχεται προς το εσωτερικό των οικοδομικών τετραγώνων, το ύψος της βλάστησης μπορεί να χαμηλώνει και αξιοποιείται απ’ τους κατοίκους του οικοδομικού τετραγώνου.
Υλικά
Όπως το πράσινο δεν έχει αυστηρά όρια, έτσι δεν έχουν και τα υλικά που χρησιμοποιούνται εντός των γειτονιών (deck, τσιμεντόπλακες στο ιδιωτικό-κοινόχρηστο).
Από την πρόταση θέλουμε να διατηρηθεί:
· η έννοια της αλληλοεπικάλυψης στοιχείων (όποια κι αν είναι αυτά) για τη δημιουργία χώρων διαφορετικής ιδιωτικότητας. Δεν είναι απαραίτητο να είναι το στοιχείο που χρησιμοποιούμε εμείς (η εικόνα του χτισμένου μπορεί να αλλάξει), ενώ ακόμη και αν είναι αυτής της μορφής μπορείτε να βάλετε τους δικούς σας κανόνες.
· τα μη αυστηρά όρια και η κατεύθυνση εμπλοκής των στοιχείων.
· οι χρήσεις γης περίπου στα σημεία όπου βρίσκονται στο σχέδιο.
· Η διατήρηση των πεζόδρομων-ποδηλατόδρομων και των αυτοκινητόδρομων.
· Σχετικά μικρό ύψος για καλύτερες συνθήκες ηλιασμού.
· Ό,τι άλλο θέλετε από την ανάλυση της πρότασης.
Επισυνάπτουμε το email μας, σε περίπτωση που χρειαστείτε περισσότερες πληροφορίες.
